در طول چند دهه گذشته زمانی که در کشورما سخن از بازی فوتبال به میان می آمد تصویری غم انگیز به ذهن متبادر می شد تصویر زنی ملبس به برقع آبی کم رنگ که در وسط زمین فوتبال توسط مامور اجرای فرامین طالبان کشته شدند.
نشریه اماراتی "نشنال" با اشاره به پیشرفت های انجام شده در فوتبال افغانستان می نویسد:"استادیوم "غازی" محلی بود که مادر هفت کودک در دوره طالبان کشته شد و به بیش از 30 هزار نفر در سکوت با حیرت این صحنه را تماشا می کردند. این ورزشگاه در سال 1923 میلادی به دستور "امان الله خان" ساخته شد اما در سال 1999 میلادی چنین اتفاقات بی شرمانه ای در آن جا به وقوع می پیوست."
این نشریه در ادامه به محدودیت های اعمال شده در مسیر برگزاری مسابقات فوتبال در دوره حاکمیت طالبان پرداخته و در این باره می افزاید:"کیت کلارک" خبرنگار بی بی سی در کابل در فاصله سال های 1999 تا 2002 میلادی اشاره می کند که طالبان برگزاری مسابقات فوتبال را ممنوع کرده بودند.
او اشاره می کند که علیرغم محدودیت ها پس از مدتی بار دیگر برگزاری مسابقات فوتبال در افغانستان از سر گرفته شدند. این خبرنگار انگلیسی در ادامه می افزاید:"در آگوست سال 2000 میلادی پس از چند ماه پرتنش، برگزاری مسابقات فوتبال بار دیگر آغاز شد. باشگاه های آن زمان آماتور بودند. فوتبال یکی از معدود سرگرمی های افغانستانی ها بودند. با این حال طالبان قوانین محدود کننده ای را برای برگزاری مسابقات فوتبال وضع کرده بودند از جمله آن که در زمان اقامه نماز و پخش اذان بازی متوقف می شد. از جمله قوانین محدود کننده دیگر باید به ممنوعیت پوشیدن شورت ورزشی اشاره کرد. "توماس روتینگ" که در فاصله سال های 2000 و 2009 میلادی دو سفر ماموریتی به افغانستان داشت درباره نحوه پوشش عجیب فوتبالیست های آن زمان می نویسد:"در آن زمان بازیکنان افغانستانی مجبور بودند شلوارهای سنتی "پشتون" ها را بپوشند. هم چنین آنان باید موهای خود را می تراشیدند."
این نشریه در ادامه اشاره می کند که علیرغم تمام محدودیت های اعمال شده از علاقه مردم افغانستان به بازی فوتبال کاسته نشد و در این باره می افزاید:"عشق مردم به بازی فوتبال همواره عمیق بوده است. فدراسیون فوتبال افغانستان در سال 1922 میلادی تشکیل شد. آن تیم در اولین بازی بین المللی خود با ایران در سال 1941 میلادی به نتیجه مساوی صفر – صفر دست یافت. در سال 1948 میلادی این فدراسیون به عضویت فیفا درآمد. پس از آن تیم ملی افغانستان در بازی های المپیک شرکت کرد و با نتیجه شش بر صفر بازی را به تیم ملی لوکزامبورگ واگذار کرد.
پس از اشغال افغانستان توسط شوروی در سال 1979 میلادی و متعاقب آن بروز جنگ داخلی بازی فوتبال نیز هم چون هر فعالیت ورزشی دیگری به حالت تعلیق درآمد. افغانستان از سال 1984 میلادی تا سرنگونی طالبان در سال 2001 میلادی امکان حضور در عرصه های ورزشی بین المللی را نیافت. آخرین بازی بین المللی تیم ملی فوتبال افغانستان در زمان پیش از ظهور طالبان در سال 1984 میلادی در جام ملت های آسیا در برابر "هنگ کنگ" بود. پس از این دوره افغانستان برای نخستین بار در سال 2002 میلادی در بازی های آسیایی شرکت کرد.
نتایج بد این تیم در کره جنوبی نشان داد که چه آسیب های در طول دو دهه جنگ بر فوتبال افغانستان وارد شده است. یازده سال پس از آن تیم فوتبال افغانستان تیم هندوستان را در نپال شکست داد و باعث شد تا ناظران ورزشی فدراسیون فوتبال آسیا شگفت زده شوند. پس از این پیروزی از فوتبالیست های ملی در فرودگاه کابل استقبال شایان توجهی به عمل آمد. مردم در آن زمان به خیابان ها ریختند و پیروزی تیم شان را جشن گرفتند."
این نشریه در پایان به بودجه بالای اختصاص یافته از سوی نهادهای بین المللی ورزشی برای پیشرفت فوتبال افغانستان پرداخته و در این باره می افزاید:"فیفا" برای توسعه پروژه های فوتبال در افغانستان و تاسیس زیرساخت های ورزشی مبلغ 1.5 میلیون دالر به آن کشور کمک مالی ارایه کرده است. فیفا همچنین برای ساخت زمین بازی فوتسال و فوتبال ساحلی نیز به افغانستان کمک کرده است.
"محمد یوسف کارگر" مربی تیم افغانستان با اشاره به چشم انداز روشن پیش روی فوتبال افغانستان می گوید:"ما در مقایسه با کشورهای دیگر تنها پنج درصد از امکانات بین المللی را در اختیار داریم اما با این حال تاکنون پیشرفت خوبی داشته ایم." اکنون فوتبال زنان افغانستان نیز پیشرفت خوبی داشته و بیش از 16 باشگاه در کابل درهای خود را به سوی زنان برای تربیت فوتبالیست های آینده آن کشور باز کرده اند.
امیدواریم سران دولت آینده به تمامی رشته های ورزشی کشور از جمله فوتبال توجه بیشتری نسبت به دولت کرزی صاحب داشته باشند. هرچند که سالی که نکوست از بهارش پیداست، ماستی که تروش از تغارش پیداست. این عبدالله و اشرف غنی که اولش این است، از همین اکنون مشخص است آخرشان چیست!