این واقعاً معمای شگفت آوری است که پاکستان در حالی خاک افغانستان را گلوله باران می کند که ده ها هزار نیروی نظامی خارجی در کشور ما وجود دارد. فضای افغانستان در نظارت و تسلط کامل آن نیروها است. هر گونه رفت و آمد گلوله و پرواز هواپیما از آسمان افغانستان تحت نظر و کنترول امریکایی ها و ناتو قرار دارد. حتی در مناطق معینی از ولایت کنر نیروهای امریکایی و ناتو مستقر هستند. اما چرا گلوله های موشک و توپ پاکستان از برابر چشمان امریکا و ناتو می گذرند و بر سر روستاها ها، خانه ها و مردم کنر فرود می آیند؟
معمای پیچیده تر از آن سکوت دولت افغانستان بر سکوت و بی تفاوتی نیروهای ناتو و امریکا و اهداف پاکستان از این حملات است.
چندی قبل سخنگوی وزارت خارجه افغانستان گفته بود اگر حملات راکتی پاکستان قطع نشود به شورای امنیت ملل متحد شکایت می کنیم. اما این سخنگو نگفت که آیا از سکوت و بی اعتنایی نیروهای امریکایی و ناتو هم در برابر حملات پاکستان به شورای امنیت ملل متحد شکایت می برد یا خیر؟ مگر این سخنگوی وزارت خارجه کشور ما نمیداند که بسیاری از این کشور های عضو شورای امنیت ملل متحد در افغانستان نیروی نظامی دارند؛ نیروهایی که کم از کم آسمان افغانستان در کنترول و نظارت آنها قرار دارد.
واقعیت این است که در این معما هیچ کسی و هیچ طرفی به هیچ طرف دیگر راست نمی گوید. در این معما همه طرف ها چشمان خود را به حقیقت می بندند و همه با هم دروغ می گویند. جامعه مدنی، نخبگان، روشنفکران، تحلیلگران و سیاستمدارن افغانستان که حتی با دولت افغانستان سر رقابت و مخالفت دارند نیز حرف راست و حسابی در مورد این معما و حل آن ارایه نمی کنند.
به حدی که در یک نمونه از این تحلیلها که از یک رسانه ی مطرح پخش شد کارشناس مربوطه اذعان داشت که پاکستان برای جلوگیری از انتقال و جابجایی مخالفان مسلح از افغانستان به داخل خاک پاکستان، مناطق مرزی کنر را آتش باران می کند! اما ایشان نگفت مخالفان مسلح افغانستان چگونه بدون آتش نیروهای پاکستانی وارد سایر ولایات و مناطق افغانستان می شوند و دست به عملیات نظامی می زنند؟ آن دسته های جنگجو و انتحاری در نبود آتش نیروهای پاکستانی چگونه به درون پایتخت نفوذ می کنند و در کنار ارگ ریاست جمهوری می جنگند و منفجر می شوند؟
اگر آتش باری نیروهای پاکستانی بر مناطق مسکونی کنرها در جهت جابجایی مخالفان مسلح دولت افغانستان یا همان جنگجویان طالب و القاعده باشد، آن جنگجویان بدون آتش نیروهای پاکستانی چگونه خود را به سایر مناطق و شهرهای افغانستان می رسانند؟
در حالی که همه کس و همه طرف ها در افغانستان از دولت و نهادهای دولتی تا نهاد های مدنی و غیر دولتی و حتی امریکایی ها و ناتو هر از گاهی، عملیات و جنگ مخالفان مسلح دولت کابل یا طالبان را ناشی از دخالت و حمایت پاکستان تلقی می کنند. اما هیچ کسی و هیچ طرفی به شمول پاکستان بصورت شفاف و صریح راز این دخالت و این جنگ را نمی گشایند تا گره این معما باز شود.
از طرف دیگر پاکستانی ها هر وقت که بخواهند بدون هماهنگی قبلی وارد خاک کشور ما می شوند و بر علیه کسانی که نام شان را شبه نظامیان مخالف دولت گذاشته اند، می جنگند که تاکنون تعداد تلفات غیرنظامیان افغانستان از تعداد کشته های طالبان بیشتر بوده است. پاکستانی ها در اکثر عملیاتهای انتحاری مهم نقش مستقیم داشته اند.
به راستی این موارد تا چه زمان باید ادامه داشته باشد، تا مقام های دولت وحدت ملی در پاسخ این همه اقدام غیر قانونی پاکستان، اقدام مناسبی انجام دهند؟
مگر همین شما عالیجنابان نبودید که می گفتید اگر موافقتنامه ی امنیتی کابل - واشنگتن امضا نشود، امنیت بدتر می شود و بر تعداد موشک پراکنی ها اضافه می گردد. موافقتنامه امضا گردید پس چرا هر روز ناامنی بیشتر، حملات طالبان بیشتر و راکت پراکنی های پاکستان به کنر بیشتر و سکوت اشرف غنی صاحب معنادارتر می شود.
جناب اشرف غنی و جناب عبدالله که اکنون بر کرسی ریاست تکیه زده اید و بلافاصله بعد از رسیدن به قدرت، پیمان ننگینی را که حتی کرزی حاضر به امضای آن نشد، امضا کردید، لطف فرموده در این باره توضیح دهید تا متهم به خیانت و وطن فروشی نشوید.