ماموریت نظامی آمریکا و متحدانش (ناتو) در کشور ما به صورت رسمی روز گذشته پایان یافت و ایتلاف در حال آمادگی برای خروج نیروهای خود از افغانستان است که بنا به گفته ی مقامات آمریکایی، فقط سیزده هزار نیروی نظامی آمریکا برای آموزش و مشاوره به ارتش و پولیس ملی در کشور ما باقی خواهند ماند.
سیزده سال خارجی ها در کشور ما خوردند و ریختند و غارت کردند و بردند و اکنون می گویند می خواهند بروند درحالی که هنوز مشکلات عمده از جمله مسایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، بی‌ثباتی، ناامنی و رشد روز افزون تولید مواد مخدر همچنان به قوت خود باقی است.
نیروهای نظامی ناتو می روند و از خود میراث شومی برجای می گذارد بنام ناامنی و بی ثباتی. آنها به بهانه مبارزه با تروریسم و ایجاد دموکراسی به افغانستان لشکرکشی کردند و امروز در حالی کشور ما را ترک می کنند که هیچکدام از اهدافشان محقق نشده است چه به لحاظ تئوری چه به لحاظ عملی.
هرچند خود آمریکایی ها بهبود وضعیت آموزش، کاهش مرگ و میر کودکان، ارتقای سطح زندگی شهروندان و افزایش صحت مندی مردم را از افتخارات خود طی سیزده سال گذشته می دانند، اما هیچکدام از این موارد، نمی تواند جایگزینی برای ناامنی باشد به ویژه اینکه طالبان هر روز قدرتمندتر می شوند.
بنا بر آمارهای رسمی پنتاگون طی این سیزده سال ۳۵۰۰ نظامی خارجی آمریکا و ناتو کشته شدند که ۲۲۲۴ نظامی کشته شده، آمریکایی بودند. هزینه این جنگ هم برای آمریکا بالغ بر یک تریلیون دالر ( 1000.000.000.000 دالر ) بوده است.
خوب دقت کنید. هزار میلیارد دالر برای براندازی و نابودی صدهزار نیروی شبه نظامی طالب. اگر کسی مدعی شود که نیروهای طالبان بیش از صدهزار نفر هستند، سخن به گزاف گفته است. با این توصیف ببینید آمریکا برای از بین بردن هر طالب چقدر هزینه کرده است مبلغی قریب ده میلیون دالر.
اینکه چنین قیاسی انجام می دهیم به این جهت است که بر همگان روشن می باشد که از این یک تریلیون دالر چیز چشمگیری عاید مردم ما نشده است نه در زمینه های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و نه در زمینه های صحی و رفاهی. اگر پیشرفتی هم حاصل شده هرگز و ابدا یک دهم کمکهای بین المللی هم نبوده است.
پس نتیجه این می شود که مقام های آمریکایی اگر در کاخ سفید می نشستند و از همانجا دستور می دادند به ازای سر هر طالب 10 میلیون دالر نه، یک میلیون دالر هم نه، فقط 100 هزار دالر دریافت کنید، اکنون نه طالبی در افغانستان وجود داشت و نه تروریستی. این بدان معنا می باشد که آمریکایی به بهانه نابودی القاعده و طالبان به کشور ما نیامدند.
آنها افغانستان را آماج حملات و لشکرکشی خود قرار دادند تا به اهداف سیاسی خود در منطقه دست یابند و از طرفی معادن بکر و دست نخورده ای را که هنوز چشم طمع شوروی به دنبالش بود را از آن خود کنند که چنین امری محقق شد به حدی که هیلاری کلینتون وزیر خارجه ی وقت آمریکا در مجلس سنای آمریکا به سناتوران گفت: ما تنها یک دهم آنچه از افغانستان به دست می آوریم در افغانستان خرج می کنیم.
اگر امروز هم آمریکایی ها سخن از آموزش و تعلیم نیروهای ارتش و پولیس ملی افغانستان می کنند، دروغی بیش نیست. چرا که آمارها نشان می دهد در سال اخیر سه هزار و 200 پولیس افغانستان در نبرد با طالبان جان خود را از دست داده‌اند، در حالیکه طی 13 سال حدود همین رقم سرباز خارجی در جنگ با طالبان تلف شده‌اند.
لذا حضور 13500 نیروی نظامی خارجی پس از سال 2014 که در واپیس روزهایش قرار داریم هم بهانه ای برای تداوم اشغالگری و غارتگری کاخ سفید است و بس. حال بگذارید عین و غین برای خود فلسفه بافی کنند و همچنان بر سر تشکیل کابینه جنگ و دعواهای کودکانه داشته باشند.