بر این اساس می توان گفت در مجموع اخباری که نشان دهنده بهبود شکاف در روابط میان اسرائیل و ترکیه است، خوب (و خوشحال کننده) می باشند.
با این وجود، جشن گرفتن این مسأله، امری زودهنگام به نظر می رسد و اعلام عمومی پیشرفت در روابط با ترکیه عمدتا به علت منافع مشترک "اردوغان" و "نتانیاهو" ضورت پذیرفته است.
خوشحالی از اعلام بهبود در روابط 2 جانبه، از آن جهت اغراق آمیز به نظر می رسد که تاکنون توافقی جهت عادی سازی روابط ترکیه و اسرائیل حاصل نشده است.
در حالی که ترکیه همچنان بر رفع محاصره غزه توسط اسرائیل پافشاری می کند، اسرائیل تأکید دارد غزه تحت محاصره نیست. بر این اساس، نخست وزیر و یا وزیر جنگ اسرائیل حتی محاصره دریائی غزه را در نظر نمی گیرند.
بنا بر ادعای "یدیعوت آحارنوت" در صورت رفع محاصره دریائی غزه، شاخه نظامی حماس می تواند از لیبی، ایران و سایر نقاط جهان تسلیحات وارد کند.
به هر صورت، اخیرا "رجب طیب اردوغان" رئیس جمهوری ترکیه اظهار داشته تا زمانی که محاصره غزه برداشته نشود، روابط ترکیه با اسرائیل به حالت عادی باز نخواهد گشت. با این وجود، ترکیه تنها به صورت اصولی با درخواست اسرائیل مبنی بر ممانعت از ورود "صلاح العاروری"(Salah al-Arouri) از رهبران حماس به ترکیه موافقت کرده است. اگرچه این خبر توسط منابع اسرائیلی اعلام شده، اما ترکیه به صورت رسمی آن را تأئید نکرده است.
این نشریه صهیونیستی ادامه داده در مورد آینده واردات گاز توسط ترکیه از اسرائیل، 2 مشکل عمده وجود دارد. نخست آنکه ترک ها خواستار آنند که تمامی گاز وارداتی اروپا از سرزمین های اشغالی و یا حداقل بیشتر آن، از خاک این کشور صادر شود. این به معنای احداث یک خط لوله از میادین گازی اسرائیل به ترکیه و از آنجا به کشورهای بالکان می باشد.
به اعتقاد "یدیعوت آحارنوت" یک چنین توافقی می تواند برای اسرائیل و صادرات گاز آن خطرناک باشد، چرا که به ترک ها اجازه می دهد تا دست خود را بر روی شیر صادرات گاز قرار دهند. این به آن معناست که ترکیه تعیین می کند که آیا اسرائیل می تواند به اروپا گاز صادر کند یا خیر و در صورت صدور به چه میزان می تواند این کار را انجام دهد.
ما از ماهیت عصبی و غیرقابل پیش بینی "اردوغان" آگاه هستیم و بر این اساس اجازه به وی جهت فشار به اسرائیل در هر زمانی که اراده کند، از نظر اقتصادی و دیپلماتیک و حتی شاید از نظر امنیتی امری احمقانه می باشد.
این در حالی است که اسرائیل، پیش از این با قبرس و یونان به توافقاتی جهت صدور گاز دست یافته، به طوری که گاز را از میادین دریای مدیترانه و از طریق این کشورها به اروپا صادر خواهد کرد. قبرس و یونان از اعضاء اتحادیه اروپا می باشند و بر این اساس صادرات گاز از طریق آنها به اروپا دارای ایمنی می باشد. از سوی دیگر، اسرائیل در روابط خود با قبرس و یونان دارای منافع می باشد. چنانکه میادین گازی قبرس در دریا و در امتداد منابع گازی اکتشافی توسط رژیم صهیونیستی است و داشتن روابط حسنه با این کشور می تواند از درگیری های احتمالی آتی و دعواهای بین المللی جلوگیری نماید.
از سوی دیگر باید در نظر داشت ترکیه و بخش یونانی نشین قبرس با یکدیگر تخاصم دارند و صادرات گاز اسرائیل به اروپا از طریق ترکیه می تواند موجب بروز مشکلات و یا حتی دعاوی حقوقی شود، چرا که پیش از این ترتیبات صدور گاز به اروپا با قبرس صورت گرفته است.
"بنیامین نتانیاهو" خود کسی است که به این ترتیبات و توافقات دست یافته و بر این اساس است که نخست وزیر قبرس به وی تلفن کرده و در این مورد هشدار داده است.
مشکل دوم آن است که در صورتی که اسرائیل به علت مسائل گذشته و یا شخص "اردوغان"، نخواهد هیچ میزان گازی از طریق ترکیه به اروپا صادر کند، می توان گفت بهبود روابط میان ترکیه و اسرائیل همچنان امری پا در هواست.
با این وجود، این سؤال مطرح می شود که چرا دفتر "نتانیاهو" برای انتشار اخبار مربوط به عادی سازی روابط با ترکیه چنین شتابان و با سرعت عمل کرده است؟ پاسخ ساده است. "نتانیاهو" نیاز به اظهار تمایل ترکیه برای خرید گاز اسرائیل دارد تا نشان دهد طرح گازی (دولت متبوعش) دارای بُعد امنیتی بوده و با ایجاد منافع مشترک، موجب ارتباط ترکیه و اسرائیل می شود. این امر می تواند به طرح گازی دولت "نتانیاهو" که قرار است در دادگاه عالی رژیم صهیونیستی مورد بررسی قرار گیرد، در برخود با چالش ها، کمک نماید.
هفته آتی قرار است طرح گازی "نتانیاهو" در دادگاه عالی بررسی شود و یکی از چالش های آن این است که طرح یادشده نمی تواند به بهانه نگرانی های دیپلماتیک و امنیتی، نهاد ضد انحصار اسرائیل را دور زند. از سوی دیگر، مصر و اردن پیش از این اعلام داشته اند که از اسرائیل گاز خریداری نمی کنند. بر این اساس، ابراز تمایل ترکیه برای خرید گاز از رژیم صهیونیستی، می تواند امری مثبتی برای طرح گازی "نتانیاهو" باشد، چرا که در این صورت وی می تواند مدعی ارتباط طرح گازی با دیپلماسی شود.
از سوی ترکیه نیز، "اردوغان" می تواند به روس ها بگوید که نیازی به گاز شما ندارم. اما با توجه به اینکه هم اکنون 2 سوم گاز این کشور از روسیه وارد می شود، این سخن چندان عاقلانه به نظر نمی رسد. به ویژه آنکه اسرائیل نمی تواند حتی در سال های آتی نیز میزان گاز مورد نیاز ترکیه را برآورده سازد.
با این وجود می توان گفت استفاده از حربه گاز اسرائیل، می تواند کارتی در دست "اردوغان" باشد که در برابر "پوتین" عرضه نماید، چرا که رئیس جمهوری روسیه همچنان در زمینه قطع صادرات گاز این کشور به ترکیه مردد به نظر می رسد.
بر این اساس می توان گفت اعلام پیشرفت در زمینه عادی سازی روابط میان ترکیه و رژیم صهیونیستی، امری است که منافع مشترک "نتانیاهو" و "اردوغان" را نشان می دهد. "نتانیاهو" از آن برای ارائه به دادگاه عالی اسرائیل و "اردوغان" از آن در برابر روسیه استفاده می کند.
با این وجود، عادی سازی روابط طرفین و صادرات گاز رژیم صهیونیستی به ترکیه امری دور دست به نظر می رسد.