به گزارش این پایگاه به نقل از Telegraph ، اوباما ادعا می کند که، آغاز خروج نیروهای امریکایی از افغانستان و تحویل مسئولیت امنیت این کشور به نیروهای امنیتی افغان، یعنی «پایان ماموریت 12 ساله نیروهای امریکایی در افغانستان».
اما به گزارشی که این منبع منتشر کرده است، شاید سال 2014 پایان حضور امریکایی ها در افغانستان باشد، اما این ادعای اوباما نه تنها پایان ماموریت امریکایی ها نیست، بلکه آغاز یک جنگ داخلی عظیم در افغانستان خواهد بود. نتیجه 12 سال حضور نظامی امریکایی ها در افغانستان و خروج بدون فایده انها بعد از 2014 تنها میزبانی افغانستان از مشکلات امنیتی و استراتژیک منطقه خواهد بود.
در این گزارش تاکید شده است که، طرح های اولیه مبنی بر حضور نظامی امریکایی ها در افغانستان مبارزه و نابود کردن طالبان بود، کم کم این طرح تبدیل به مذاکره با طالبان شد و اکنون در نهایت این طرح جای خود را به این واقعیت داده است که امریکایی ها اعتقاد دارند «طالبان باید در دولت آینده و عرصه سیاست افغانستان جای محکمی داشته باشند».
قراردادهای امنیتی میان امریکا و افغانستان باید طوری هدایت و کنترل می شد که اکنون نیروهای امنیتی افغان از همه لحاظ امادگی مقابله با حملات تروریست ها را داشته باشند، اما آیا امریکا به تعهدات خود عمل کرد؟ آیا نیروی هوایی و زمینی ارتش افغانستان را به فن اوری نظامی پیشرفته مجهز کردند؟ آیا فرایند اموزش نیروهای امنیتی افغان از پایه ( نیروهای پلیس ) تا پیشرفته ( نیروهای ویژه ) به نوعی پیشرفت کرد که اکنون پاسخگوی نیاز مردم و دولت افغان باشد؟ ایالات متحده امریکا امیدوار است که ارتش ملی افغانستان بعد از 2014 می تواند امنیت منطقه را در دست بگیرد، اما آیا زیرساخت های این فرایند برای انها محیا شد؟
بعد از 12 سال امریکایی ها ادعا می کنند اکنون زمان تحویل امور کشور به افغان هاست، اما در چه شرایطی؟
1- "افغانستان هنوز از لحاظ اقتصادی در شرایط بسیار بدی بسر می برد"، امریکایی ها کاری با افغانستان کردند که تا سال ها وابسته به جیب آنها باشند و به نوعی غیر مستقیم فرمان کشتی افغانستان را دست داشته باشند تا هر زمان که خواستند آن را به این طرف و آن طرف بکشانند. در سال 2013، هزینه مربوط به امور دفاعی افغانستان دوبرابر درآمد دولت افغانستان بود حال با این بودجه چگونه می توان یک ارتش موثر در افغانستان تشکیل داد؟
2- "فرایند مذاکرات صلح با طالبان روز به روز وخیم تر و پیچیده تر می شود"، درست زمانی که به نظر می رسید فرایند صلح مسیر مطلوبی را طی می کند، حملات هواپیماهای بدون سرنشین امریکا برخلاف دفعات قبل اینبار درست هدف گذاری می کنند و فرماندهان اصلی مذاکره کننده را هدف قرار می دهند. اکنون اکثر کارشناسان بر این باورند که با اتفاقاتی که در 2 ماه گذشته علیه شبه نظامیان رخ داده است، بعید به نظر می رسد که توافقی میان طالبان و طرفین مقابل انها صورت بگیرد.
3- "از طرف دیگر روابط افغانستان و پاکستان همچنان در شرایط مطلوبی نیست"، امریکایی ها هم هیچ تضمینی به دولت افغان مبنی بر عدم دخالت پاکستان بعد از سال 2014 نمی دهند. پاکستان از تحولات اخیر که در فرایند صلح رخ داده احساس رضایت می کند، چرا که برای پاکستان هم هنوز این مسئله حل نشده که نقش هند در آینده افغانستان بعد از خروج امریکایی ها چگونه خواهد بود؟ لذا تا زمانی که سیاست های امریکا در افغانستان نامحسوس باشد و هر طرف گمان کنند فرایند پیش رو با اهداف استراتژیک انها تداخل دارد مانع آن می شوند.