از دهه 1970 تاکنون یعنی از آغاز اولین اکتشافات نفتی شوروی و آلمان و فرانسه در افغانستان تا 2013 که 57 کشور دیگر را نیز به این خاک کشانید قریب به 43 سال می گذرد؛ این یعنی 43 سال منابع و معادن افغانستان طعمه چشمان حریص همسایگان و بلوک شرق و غرب بوده اند.
بر کسی پوشیده نیست که بیش از 4 دهه تیره روزی و فلاکت و محنت مردم ملکی با جنگ های پیاپی زیاده خواهان از خارج از مرزها و سپس غفلت احزاب با براه اندازی جنگ داخلی و ظهور طالبان در کابل، کار را بجایی کشانید که افزون بر 40 سال عقب ماندگی راه را بر توسعه و ترقی و ثبات بست.
اینک که جیب اجنبی ها و مزدورانشان از عواید سرشار جواهرآلات و سنگ های قیمتی و معادن و منابع بکر و عظیم افغانستانی پر شده است فکری نیز به حال پالایشگاه های نفت خام در ولایات غنی از این طلای سیاه کرده اند تا موجه کننده حضور و مداخله مستقیم مستشارانشان باشد.
بنابر آخرین خبرها، طلای سیاه پس از 40 سال غفلت مسوولان و مردم که صاحبان اصلی سرمایه های ملی هستند سرانجام با افتتاح رسمی اولین پالایشگاه نفت در هرات به نمایش درآمد تا دلنگرانی ها و دلگرمی ها را همزمان در این ولایت باستانی زنده کند.
دلنگرانی از آن جهت که هرات امروز به ناامن ترین، فاسدترین و ضعیف ترین هرات باستان از 2001 تاکنون تبدیل شده است و شکایت مردم ملکی و کارمندان پایه دولتی از والی و بلندپایه گان بی مسوولیت و فاسد این ولایت زمینه ساز سرازیر شدن عواید پالایش نفت خام به جیب طالبان و مزدوران خاین هرات می گردد.
و اما دلگرمی از آن جهت که در بحبوهه بیکاری و فقر و اعتیاد و افزایش خشونت در هرات باستانی، آغاز بکار پالایشگاه نفت خام می تواند برای حدود 3 هزار و 500 تن اشتغال زایی کند که اگر براساس عدالت و تخصص به کار گرفته شوند می تواند یکی از منابع عظیم درآمدی برای هرات محسوب گردد.
اگر براساس معیارها و استانداردهای بین المللی و نیز اخلاق حرفه ای در این پالایشگاه کار شود نه تنها می تواند ده ها برابر سرمایه اولیه را به سرمایه گذاران سنگاپوری اش برگرداند که کاهش دهنده قیمت فرآورده های نفتی در افغانستان و نیز تغییر دهنده روابط تجاری از واردات بی رویه به توازن کالا با همسایگان باشد.