اندیشکده مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی در یادداشتی به قلم «سایمون دی گالبرت» نوشت: در پی فوران احساسات ناشی از حملات تروریستی علیه «نشریه طنز چارلی ابدو» و قاتلان ضد یهودی در یک فروشگاه مواد غذایی ، رهبران فرانسه در تبیین ، هدایت و کنترل شرایط عمومی بوجود آمده ، به نحوی که این امکان را به جوامع اروپایی و مردم فرانسه بدهد تا برخوردی سازنده با چالش های بحرانی پیش رو همچون : نگرانی‌های امنیتی، ایمنی و مسائل سیاسی ، اقتصادی ، هنجاری و اجتماعی داشته باشند ، با بحران روبرو خواهند بود. ضروری است تا بمنظور پرهیز از هرگونه آتش افروزی و اختلاف افکنی در برابر تندرو ها و افراط گرایان ایستاده وبه آنها اجازه ندهند تا برای رسیدن به مطامع خود به خشونت و جنگ فرهنگی دست زنند.
بر اساس این گزارش، بدنبال حوادث تروریستی قابل توجه دهه‌های اخیر در فرانسه، صدها هزار نفر دراین کشور و سایر کشورهای همجوار در کنار یکدیگر دست به تظاهرات خود جوش زده تا بدینوسیله یکپارچگی و تعهد خود را به اصول آزادی بیان نشان دهند.
نویسنده می‌افزاید: همانطوری‌که بعدا بدان اشاره خواهد شد، تا زمانی که زمان عزای عمومی پایان نیافته و شوک بوجود آمده از حوادث نشریه شارلی ابدو بتدریج فروکش نکند، احساسات به خودی خود اندک کمکی به حل مشکلات بوجود آمده نخواهد کرد.
انتشار جزئیات در باره هویت تروریستها همچنان ادامه دارد. با بررسی‌های موجود و گذشت زمان، به سوالاتی همچون: انگیزه‌ها و میزان آمادگی عملیاتی تروریستها ونیز میزان ارتباط آنها با شبکه‌های تروریستی در فرانسه و خارج از آن پاسخ داده خواهد شد. این احتمال وجود دارد که اقدامات تلافی جویانه‌ا ی همچون اقدامات تروریستی انجام شده در چند مسجد مسلمانان، بوقوع پیوسته تا بدینسان افکار عمومی را متاثر ساخته و مباحث جدیدی را در سطح عومی جامعه شکل دهد.
این اندیشکده در ادامه آورده است: انجام تحلیل‌های هدفمند از وقایع و حوادث بوجود آمده از جمله چالش‌هایی است که باید بدان پرداخته شود. کارشناسان و تحلیلگران با مقایسه حملات تروریستی اخیر با حوادث تروریستی گذشته، همچون حملات 11 سپتامبر به این جمع‌بندی رسیده‌اند که هیچکدام در هدایت گزینه‌های سیاسی آینده پاریس کمکی نخواهد نمود. سوالی که در اینجا مطرح است اینست که آیا این وقایع را می‌توان به درگیری‌های اخیر فرانسه در عملیات های ضد تروریستی در ساحل و یا عراق مرتبط نمود ؟ هر چند ممکن است سوالاتی در باره گزینه‌های سیاسی امنیتی و خارجی اتخاذ شده از سوی پاریس مطرح گردد، لیکن این امر قطعی است که فرانسه در اتخاذ تصمیم در ادامه روند مبارزه با تروریسم و افراط‌گریهای جهادی چه در داخل و چه در خارج مصمم خواهد بود. همبستگی با شرکایمان بویژه با آمریکا از هر موضوع دیگر در اولویت قرار دارد.
شاید از همه مهمتر اینکه اقدامی نسنجیده و اغواگرانه خواهد بود چنانچه بخواهیم حملات تروریستی اخیر را با مباحث جاری و حساس در باره هویت ملی فرانسه (اروپا) و یا با مسائل انسجام و یکپارچگی مسلمانان فرانسه که مهمترین چالش را مطرح خواهد ساخت ، مرتبط سازیم.
این وحدت ملی فرانسه است که مهم است. این فرانسه و اروپاست که نیاز دارد تا در قالب گفتمان اجتماعی بدنبال راه حل های بلند مدت باشد، تا اینکه وارد انگیزه های پوپولیستی همچون مشاجرات ساخته و پرداخته رهبرجبهه ملی راست گرای فرانسه یعنی مارین لو پن در باره تجدید مجازات اعدام شود؛ و یا خواهان تغییرات سریع قوانین امنیتی و مهاجرت شود.
روز یکشنبه 11 ژانویه فرانسه شاهد بزرگترین تظاهرات مسالمت آمیز در طول تاریخ اخیر این کشور خواهد بود. [این یادداشت قبل از برگزاری این راهپیمایی تنظیم شده است] راهپیمایی یکپارچه روز یکشنبه ضمن تقویت وحد ت ملی دراین برهه حساس کنونی نشان خواهد داد که جامعه فرانسه هرگونه اقدامات افراط گرایانه، نژادپرستانه و ضد یهودیت را مردود می داند. در پاسخ به شکایت خانم لوپن مبنی بر اینکه از جبهه ملی دعوت نشده بود و این جبهه مانع از هر گونه شکاف سیاسی در وحدت فرانسه است، رئیس جمهور فرانسه اولاند گفت که کلیه شهروندانی که مایلند وحدت و حمایت خویش را ابراز نمایند ، در این راهپیمایی باید شرکت کنند.
ما نمی دانیم که پیامد های سیاسی آینده این بحران چه خواهد بود. روشن و واضح است که تحولات سیاسی کنونی فرانسه از سوی کشورهای اروپایی که در آنها جنبش‌های سیاسی افراطی همچون آلمان و انگلیس بدنبال فرصت هستند، از نزدیک رصد خواهد شد. نیروهای سیاسی همچون جبهه ملی راستگرای فرانسه باید اغوا شده باشند که بخواهند از حملات تروریستی پاریس به عنوان مستمسکی برای برافروختن تبلیغات خصمانه خویش بر ضد مسلمانان و مهاجرین استفاده کنند.
تعدادی از رهبران اروپایی از شرکت در راهپیمایی همبستگی روز یکشنبه که تاثیرات فراتر از مرزهای فرانسه را در برخواهد داشت، حمایت کرده و اعلام آمادگی کردند. برای فرانسه و همین‌طور جامعه اروپا که در شوک و اندوه فرورفته، ضروری و حیاتی است تا به لحاظ سیاسی نفسی تازه کرده و از هرگونه اتخاذ راهبردهای فرعی وانحرافی بپرهیزد و راه منطقی را در پیش گیرد.